سنتور یکی از سازهای ایرانی است که دارای یک شکل کاملاً مُنَظم و هندسی ذوزنقه ای است. بر روی صفحه ی آن سیم های ۷۲ گانه عبور کرده است. روی صفحه، زیر سیم ها تکیه گاههایی بنام خَرَک قرار می دهند، تا سیم ها را از روی صفحه بالاتر آورند و به دسته های چهارتایی که همصدا کوک می شوند تقسیم کند.
بطور کُلی دو جنس سیمِ زرد(برنج) وسفید(فولاد) در این ساز بکار رفته است و وسعت صدای آن در سنتورهای امروزی ۲۳ نُت است که کمی بیشتر از سه اُکتاو می باشد. سنتور دارای صوتی شفاف و بلورین بوده و قابلیت تکنوازی و هم نوازی هر دو را به خوبی، در موسیقی ملّی ایران دارد.